نشست روتو-تکتونیکس (Roto-Tectonics ) در روز پنجشنبه مورخ ۲۴ بهمن ماه سال ۹۸ با حضور مسئولان مدرسه و عوامل لابراتوار ساخت رایانشی فبتوری و حضور جمعی از شرکتکنندگان در مدرسهی نوآوری ارج برگزار شد. این اولین نشست از سری نشستهای طراحی و ساخت محاسباتی بود که قرار است به صورت مداوم هر دو هفته یک بار در مدرسهی نوآوری ارج به صورت حضوری و آنلاین برگزار شود.
در ابتدا حسین ذبیح به معرفی مجموعهی ارج و برنامههای جاری و آتی آن پرداخته و مهراد مهنیا مدیر رشتهی طراحی و ساخت محاسباتی مدرسهی نوآوری ارج و از بنیانگذار لابراتوار ساخت رایانشی فبتوری، سخنان خود را با بررسی تاریخی ابزار، نقش آن در پیشرفت تمدنهای بشری و تاثیر متقابل ابزار و فضای مصنوع بر یکدیگر آغاز کرد و در ادامه نقش هندسه به عنوان یک ابزار در معماری، صنعتی شدن و تبدیل ابزارهای سنتی به صنعتی و نقش کامپیوتر به عنوان یک مغز متفکر در بخشهای مختلف ازجمله محاسبات و آنالیز، تولید نقشه و طراحی، ساخت و … را مورد بررسی قرار داد. وی همچنین در انتهای صحبتهای خود به معرفی رشتهی طراحی و ساخت محاسباتی مدرسهی نوآوری ارج پرداخت که بناست از ابتدای سال آیندهی شمسی در مدرسهی نوآوری ارج شروع به کار کند.
در سخنرانی اصلی نشست، صمیم مهدی زاده محقق واحد طراحی دیجیتال دانشگاه دارمشتات آلمان به معرفی دانشگاه دارمشتات و فعالیتهای اخیر واحد طراحی دیجیتال آن دانشگاه پرداخت. پروژههای طراحی و ساخت محاسباتی که در این سخنرانی معرفی شدند، بازی نسبتاً گستردهای از استفادهی ابزار محاسباتی در روندهای طراحی و ساخت محاسباتی را شامل میشدند که از آن جمله میتوان به کاربردهای متفاوت واقعیت مجازی(VR)، اسمبلینگ (Assembling) به کمک واقعیت افزوده، اسکن سهبعدی و کنترل ربات به صورت زنده اشاره کرد. از دیگر پروژههای معرفی شده در سخنرانی صمیم مهدیزاده می توان به پروژههایی چون جایگذاری اجزا به کمک ربات (Robotic Pick & Place)، آنالیز سازه به روش بهینهسازی توپولوژیک (Topological Optimization)، طراحی فرمهای پیچیده به کمک مدول های ساده و تکرار شونده با تمرکز روی نحوهی اتصال اجزا و نحوهی همکاری ربات و انسان به کمک تکنیک Image-Processing و Label Detection اشاره کرد.
پس از معرفی این پروژهها، صمیم مهدیزاده در راستای ارائهی پروژه تحقیقاتی ساخت اجزای بتنی ساختمان با روشی نوین به توضیحاتی در باب رشد جمعیت و میزان مصرف مواد خام برای ساخت اجزای بتنی ساختمان پرداخت و با اشاره به این نکته که میتوان روند ساخت بتن را یکی از مهمترین عوامل تخریب محیطزیست دانست، استفاده از مصالح کمتر، کاهش میزان دورریز، سادگی ساخت و بهینه بودن مواد مصرفی قالب را به عنوان مزایای این روش نام برد.
نحوهی کارکرد این روش به این صورت است که ابتدا یک قالب با از جنس لاتکس بر اساس کشش از طرفین و بر مبنای فرم طراحی شده در رایانه فرمیابی فیزیکی شده و با اتصال این قالب به مرکز ماشینی که عملکردی مشابه سانتریفیوژ دارد، با تزریق بتن در مراحل مختلف و چرخش قالب با سرعت و الگوی مشخص در طول زمان بتن ریزی، قطعهی مورد نظر بر اساس فرم قالب شکل میگیرد. پیشینهی این روش به تولید شکلاتهای توخالی در اوایل قرن بیستم میلادی بازمیگردد و در طول دهههای گذشته برای تولید اجزایی همچون ستونهای گرد تو خالی از مواد پایه سیمانی در صنعت ساختمان مورد استفاده قرار گرفته است. اما تمایز این تحقیق در امکان ساخت قطعات شخصیسازی شده با زمان و هزینهی به مراتب پاین تر میباشد که امکان تولید قطعات با فرمهای متفاوت در زمان کم و با صرف هزینه و مصالح پایین را مقدور کرده است. از دیگر موارد قابل تامل در این روش استفاده از بتنی است که بر خلاف نوع متداول بتن، امکان گیرائی در زمان چرخش را فراهم میکند چرا که بدون دستیابی به ترکیبی از بتن با این ویژگی، امکان تحقق روش فوقالذکر میسر نبوده است.
این جلسه با سؤالات حضار و پاسخ سخنران جلسه به پایان رسید.